vrijdag 21 oktober 2011

DJ Mag Top 100


Gisteravond werd de jaarlijkse DJ Mag Top 100 bekend gemaakt: al jaren het gesprek van de dag in dance land met vele voor en tegenstanders.

Elk jaar is het ook weer hetzelfde liedje, de managers roepen stoer dat het hen niet uitmaakt, de artiesten vinden het stiekem wel ego strelend als ze in de lijst staan en de artiesten die er niet in staan vinden het al jaren een politiek spelletje.
Wat naar mijn mening belangrijk is, hoe representatief is de lijst voor de dance scene in het algemeen?
Ik denk dat de huidige weergave van de top 3 een zeer goede weergave is, de afgelopen jaar scoort David Guetta hit na hit en hij domineert de charts over de hele wereld.
Armin van Buuren is de grootste binnen het trance genre en Tiësto knalt als een gekke in de VS met zijn samenwerkingen met onder andere Busta Rhymes en Nelly Tornado.

Over de rest van de lijst kan je veel zeggen, de hoge posities voor onder andere Hardwell en Skrillex lijken mij ontzettend logisch waar ik vraagtekens zet onder de hoge posities van een Dash Berlin en een Pete Tha Zouk.
Aan de andere kant ben ik niet bekend met de activiteit van hun achterban.
Je bent als artiest afhankelijk van de activiteit van je achterban, daar is ooit een mooie grafiek van gemaakt.

Ik heb zelf gemerkt wat een DJ Mag notering met de boekingen van een dj kan doen en als boekingsagent of manager kan je dat erg goed uitmelken voor een jaar (misschien twee), maar op de promoters die elke week een feest geven maak je echt geen indruk met een notering.
Zij weten wel hoe het echt zit.
De notering is vooral interessant voor de promotors met geld te veel die in landen waar dance nog niet zo mainstream is, daar vindt het gepeupel zo'n DJ Mag notering wel cool.
In de huidige wereld is dance zo wijd verspreid dat de supersterren overal bekend zijn.

Daarnaast heb je promotors die uit love for the music feesten organiseren, dat zijn in mijn ervaring vaak feesten voor maximaal een man of 500.
Die noemen zich liefhebbers en bedienen graag de niche markt van de coole en hipste house-techno-drumnbass-of-trance dj's.
Die namen zal je maar weinig terug vinden in de hogere regionen van de DJ Mag lijst, maar ik denk bovendien dat die zich daar niet al te druk over maken.

De DJ Mag Top 100 is een lijst die de populariteit weergeeft van de dance scene, maar op geen enkele manier de kwaliteiten van de dj's in kwestie (sommige dj's in de lijst zijn niet eens dj's).
De lijst is er nu eenmaal en je kan je daar als artiest ontzettend druk over maken, maar je kan m ook naast je neerleggen.
Als boekingsagent moet je er natuurlijk het uiterste uithalen, want props don't pay the rent, maar als fan en liefhebber van dance muziek moet je er naar mijn mening niet al te veel waarde aan hechten.
Ik ben bovendien ervan overtuigd dat wanneer ze deze lijst over rock muziek zouden maken het exact dezelfde discussie zou opleveren.

dinsdag 4 oktober 2011

Last Man Watching : De geest is sterker dan het lichaam

Afgelopen week heb ik meegedaan aan Last Man Watching, met 54 anderen heb ik geprobeerd het record tv kijken te verbreken.
BNN organiseerde dit evenement ter gelegenheid van het 60 jarig bestaan van de Nederlandse TV.

Dit record was gevestigd op 86 uur en deze (helaas onofficiele) poging ging tot 87 uur.
Helaas, want het zal nooit in het Guiness Book of Records komen, er waren namelijk geen notarissen aanwezig; was te duur en de organiserende partij was lid van de publieke omroep.
Die hebben wel geld om Rutger's vakantie in Ibiza te financieren, maar niet de notarissen van Guiness Book of Records.
Ik heb meegedaan om eens te zien hoe ver dat ik kwam, het ging met niet om de prijs; een tv na 24 uur en na 87 uur een reis naar het mekka van TV, Los Angeles.
Ik hoopte vier dagen te kijken naar Hugo en de Poppenkraam, Kanaal 13, Ter Land Ter Zee, Willem Ruis en de meneer Kaktus show; één lange trip down memory lane.
Helaas kwam ik daarin bedrogen uit en werd me ER, wat nietszeggende BBC series en drie Lama's afleveringen voorgeschoteld, BNN kon helaas niet de rechten bemachtigen van de zo belangrijke (in mijn ogen dan) TV series uit de geschiedenis.
Binnen de eerste tien uur kwam zelfs de eerste herhaling voorbij en in de tweede nacht hebben we meer dan 3 uur naar 3FM TV zitten kijken.
Tot zo ver de negativiteit, want wat was het een uitputtingsslag, vechten tegen de slaap door met een hele verdieping (GO -2!!) Kinderen voor Kinderen mee te zingen en de meewerkende EHBO-ers liedjes ontlokken wat een waar feest was.
Als je met 15 man 24 uur op elkaars lip zit ga je elkaar enorm steunen, zelfs als je verwacht dat iemand het niet haalt en zelfs twijfelt of het wel verantwoord is om iemand door te laten gaan.
Gelukkig was daar dan wel Giel Beelen die Benny uit zijn lijden verloste en Emile Ratelband die ons met zijn tjakka stiekem toch wel erg steunde.
"Het is stil aan de onderkant" werd een soort van lijflied en iedereen pepte elkaar op.




Ik heb het ervaren als een strijd met mijn lichaam en geest, ik heb gemerkt dat wanneer je moraal goed is je ontzettend veel aankan, tot het overwinnen van enorme uitputting.
Laten we eerlijk zijn, het is niet normaal zo lang TV te kijken, ik hield het tot 55 uur ontzettend goed uit, maar na uur 56 begon mijn lichaam toch echt te protesteren en bij de tweede keer hallucineren en trippen heb ik dan ook meteen de stekker voor mij uit het project gehaald.
Ik ben ontzettend trots op mezelf omdat ik voor mezelf bewezen heb dat ik een hoop aan kan en zelf de beslissing heb kunnen nemen om ermee te stoppen.
De geest is ontzettend sterk en dat heeft voor mij duidelijk gemaakt dat wanneer je een sterke geest hebt je de grootste ellende aankan.
Mijn buurmannen Rene, Kevin, de Jeffrey's, Patrick, Jeroen, Pleun en begeleiders Hanna en Roderick zullen me nog lang bijblijven.
Net als de EHBO crew (JP moet een liedje zingen!!), de BNN crew en de 101TV crew.

Wanneer is de laatste keer geweest dat je iets voor de eerste keer hebt gedaan?
Bij mij op Donderdag 29 September.